Ogród Jane Austen

Jane Austen miała najprawdopodobniej niepełnosprawnego brata. Chyba głuchoniemego. Nie mieszkał z rodziną, jest gdzieś wspomniane, ze Jane umiałą się z nim porozumiewać na migi. Nie mam teraz biografii Jane w domu, więc nie sprawdzę tego.

Z tego co czytałam wynika, że członkowie rodziny z defektami (psychicznymi i fizycznymi) byli izolowani, ponieważ zagrażali planom matrymonialnym pozostałych członków rodziny. Szczególnie ukrywano w rodzinie przypadki zachorowań na na grużlicę, syflis, epilepsję, wodogłowie, inne zniekształcenia ciała a także wszelkie zaburzenia psychiczne. Kazda zamożna rodzina przed zawarciem małżeństwa robiła dyskretny wywiad (często poprzez lekarzy rodzin), czy nie występują w niej przypadki tych chorób. Wierzono wtedy mocno w ich dziedziczenie (do akceptacji odkryć Pasteura pozostało jeszcze kilkadziesiąt lat). Chodziło oczywiście o niedopuszczenie do zdegenerowania się rodu!

W listach Jane jest jeden , w którym pisze o jednej ze swoich bratanic i z opisu wynika , że mała ma wodogłowie i jest chyba upośledzona , Jane jest jej ulubioną ciotką , która piastuje ją wciąż na kolanach . pisze , że jest słodkim dzieckiem .

Tak, mieszkała sama i nigdzie nie wychodziła, ale zajmowała się nią pielęgniarka.

"George (1766-1838), od urodzenia był upośledzony i prawdopodobnie głuchoniemy i nie mieszkał z rodziną w Steventon." Tyle znalazłam o jej bracie na wikipedi, więc wszystko się zgadza
W"Jane Eyre" pan Rochester miał chorą psychicznie żonę, którą ukrywał głęboko przed światem. I nawet było, że przed ślubem został oszukany, bo nic o tym nie wiedział.

Fotele na kółkach istniały jeśli mnie pamięć nie myli już w XVIIIw. , a co do postrzegania - zależało od pozycji społecznej w dużym stopniu . Głupota okraszona milionami przestaje być głupotą

Głuchote - z cala pewnoscia. Przy głuchoniemych bardzo wazne jest rozpoczecie pracy z nimi do 10-12 roku zycia, bo w przeciwnym razie nie nadrobia nigdy zaleglosci i rzeczywiscie moze to doprowadzic do niepelnosprawnosci umyslowej.

Przyznam szczerze - az tak sie nie orientuje, ale moge sprawdzic. Zainteresowalo mnie
O dzieciach głuchoniemych wiem z biografi ks. Fijałka, ktory jakies 50 lat temu w swojej parafii zauwazyl kilkoro dzieci chowane po strychach, piwnicach, ktore były cały czas w zamknieciu, czasem na łańcuchach, a ktore traktowano na równi ze zwierzetami. Oburzyło go to i zainteresował sie problemem i gdy dowiedział się, ze brak jakiejkolwiek formy komunikacji z takim dzieckiem owocuje u niego choroba psychiczna - zaleglosci nie mozna juz nadrobic i zmiany sa nieodwracalne. Przejal sie ta sprawa i ostatecznie zbudowal 2 osrodki dla dzieci głuchoniemych, dzieki czemu dzieciaki nie tylko mogły zachowac kontakt ze swiatem, ale tez zdobywaly zawod i przyszlosc.