Ogród Jane Austen

No... z tym kontynentem to nie tak do końca jest, bo konkurującego ze Straussami Josepha Lannera dobrze się zna...

Żeby o Lannerze słyszeć wystarczy śledzić koncerty noworoczne z Wiednia

PS. W grudniu coś pisałem: http://www.janeausten.pl/modules.php?na … mp;sid=264

Ale w młodości JA tańczono chyba do muzyki nieco dawniejszej, tzn mam na myśli tańce XVIII-wieczne (a nawet XVII-wieczne) Nie wiem na ile można wierzyć ekranizacjom, ale często wykorzystywane są utwory barokowe (np. H. Purcell w DiU 2005) Wydaje mi się, że bawiono się raczej przy tradycyjnej, znanej muzyce-co może oznaczać- muzyce sprzed 100 lat. W każdym razie, nie wydaje mi się, żeby kompozytorzy znani nam dziś z 1 połowy XIX w. królowali na wiejskich balach. A może nie było wiele tych utworów, skoro w ekranizacjach pojawia się tyle razy Hole in the wall wspomnianego Purcella (utwór opisywany chyba na tym forum:)
No więc nadal liczę, że jakiś znawca muzyki oświeci mnie w kwestii muzyki tanecznej, ale może nie koniecznie XIX, lecz raczej XVIII-wiecznej ) [nie wiem czy szukać czegoś barokowego, klasycystycznego czy folkowego:P

Do czego tańczono na wiejskich balach???
(ciekawe czy za 200 lat nasi prawnukowie będą sobie zdawać sprawę, że my na weselach tańczyliśmy do disco-polo:/ (i nie tylko ci, którzy na co dzień uciekają przed atakami Chopina:)

Pytanie też kto grał do tańca - czy sprowadzeni z Londynu muzycy czy miejscowi grajkowie , w pierwszym przypadku pewnie byli to akurat najmodniejsi kompozytorzy tańców , w drugim mogły to być utwory również folkowe , anonimowe .

Wiejskie tańce były skoczne. To co pokazują na filmach to bzdura. Chodzi o to, żeby było bardziej romantycznie i dystyngowanie, więc choreografowie robią coś w rodzaju pomieszania menueta z polonezem, ale tak się nie tańczyło.

Walc pojawił się w Anglii wcześniej, ok 1812, ale przyjął się dopiero po 1815, tylko Ĺźe to był taki Ĺźwawy taniec w kółko. Ta dystyngowana forma, ktĂłrą znamy jako walc angielski, pochodzi dopiero z XX w. Tu jest walc z końca XIX w. http://www.youtube.com/watch?v=pbEfNime … re=related

Tańce zmieniały się tak jak moda, a moda w okresie regencji, czyli lekkie zwiewne sukienki, pozwalała na nieformalność. Było dużo skakania, klaskania itp. Najbardziej zbliżony jest ten taniec z DiU 2005 z początku filmu. Tylko, że takie tańce nie pasują do naszego współczesnego wyobrażenia o romansie.

W Netherfield Darcy proponuje Lizzy, żeby zatańczyć reela. Nie jest to aż tak szybki taniec jak nasz oberek, ale powolny też nie jest: http://www.youtube.com/watch?v=5DJXsfi_7ZM
Uważano, że reel jest tak bezpośrednim tańcem, że nadaje się tylko do tańczenia w zaufanym gronie.

Problem z tańcami angielskimi częściowo bierze się stąd, że nie są one kultywowane tak jak nasze, więc nie ma ciągłości, zespołów ludowych, które by je tak dobrze przechowywały. Są różne grupy, które próbują je odtwarzać, ale to nie to samo.

W XIX w. przyjął się też nasz mazur i czasem polonez, ale oba były tańczone źle, w bardzo uproszczonej formie, bo ludzie zagranicą nie potrafili się nauczyć aż tak trudnych kroków. Oto przykład: http://www.youtube.com/watch?v=tR3oOmvx5ew

Ale przy walcu się nie podskakuje tak jak ci tancerze , to wygląda raczej oberkowato , no chyba że to walc amerykański

Prawdziwego mazura można zobaczyć w przedwojennych polskich filmach i niektórych filmach z Janem Kiepurą . Krok mazurowy wygląda troszkę inaczej niż ta baletowa "wariacja na temat" no i mazur jest trochę szybszy niż tutaj pokazano i żeby go zatańczyć potrzeba co najmniej czterech par tancerzy , bo jest to taniec figurowy .

Ale właśnie chodzi o to, że w czasach Austen w walcu się podskakiwało. Ten który znamy my jest z XX w.

Mazura, tak jak mówiłam, uproszczono w wersji zachodnioeuropejskiej. Tam są różne formy jak waltz-mazurka, polka-mazurka itp. Ale ten mazur, którym zarazili Europę nasi żołnierze we Francji był znacznie bardziej spontaniczny. Mazura przeplatało się z kujawiakiem i oberkiem, i dopiero ta mieszanka nazywała się mazurkiem, od którego Francuzi a później Anglicy wzięli nazwę na to coś co tańczyli sami.

Jest dość malowniczy opis mazura w biografii Chopina autorstwa Liszta. Wg autora nikt kto nie był w Polsce w XIX w. nie ma pojęcia o tym jak tańczono. I on tam właśnie kładzie nacisk na taniec poszczególnych par, które wyłaniają się z grupy tancerzy. Zarówno kobieta jak i mężczyzna się popisują przed resztą. Taki flirt połączony z akrobacją.